Ιστορικό
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Η κραυγή απελπισίας και φόβου ''Τι θα γίνω μάμμα όταν εσύ πεθάνεις'' που άκουγε η Ισμήνη Λιασίδου από την ανάπηρη της κορούλα Μαργαρίτα για 33 χρόνια, ήταν μαχαίρι στην καρδιά. Δεν πέθανε όμως πρώτη η μάνα. Πέθανε η Μαργαρίτα, και τότε η μάνα στη μεγάλη της απελπισία και στην επιθυμία της να διατηρήσει άσβεστη τη μνήμη της, αποφάσισε και έβαλε ως σκοπό της ζωής της, να κτίσει ένα Ίδρυμα για άτομα με ειδικές ανάγκες, ως μόνιμο μνημόσυνο για το παιδί της, και ως μια πηγή βοήθειας στους πάσχοντες συνανθρώπους μας. Συμπαραστάτη πάντα δίπλα της σε αυτή την μεγάλη απόφαση, η Ισμήνη είχε τον αγαπημένο της σύζυγο και πατριό της Μαργαρίτας Mervyn Saul. Δύσκολο το έργο, ανηφορικός ο δρόμος, αλλά η μεγάλη της αγάπη για την κόρη της που έχασε, της έδωσε το θάρρος, την αποφασιστικότητα, την επιμονή και την υπομονή που χρειαζόταν για να επιτύχει το σκοπό της και να φέρει εις πέρας το μοναδικό στο είδος του Ίδρυμα για ενήλικα άτομα με ειδικές ανάγκες της Επαρχίας Πάφου. Για 20 ολόκληρα χρόνια η Ισμήνη Λιασίδου αγωνιζόταν καθημερινά για την ευημερία των ατόμων αυτών, μέχρι την μέρα του θανάτου της στις 15 Μαρτίου 2012. Το Ίδρυμα ενεγράφη στις 15/7/1986 δυνάμει του περί Σωματείων και Ιδρυμάτων Νόμου του 1972.
Ο θεμέλιος λίθος τέθηκε στις 24 Οκτωβρίου του 1990 στο χωριό Κολώνη (3 χλμ. από την πόλη της Πάφου, στην Κύπρο). Κτίστηκε σε τεμάχιο γης που παραχωρήθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Πάφου. Η Ισμήνη Λιασίδου πρόσφερε το ποσό των 50.000 λιρών για να αρχίσει η κατασκευή του έργου. Με την συνεισφορά και διαφόρων άλλων δωρητών μεταξύ των οποίων η Κυπριακή Δημοκρατία, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου, η Ιερά Μονή Αγίου Νεοφύτου, το Ίδρυμα Ραδιομαραθώνιος, η κ. Κλεονίκη Κακογιάννη κ.ά. το όλο έργο έγινε πραγματικότητα. Το Ίδρυμα άρχισε τη λειτουργία του στις 15 Σεπτεμβρίου του 1992, τα δε εγκαίνια του έγιναν στις 7 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου, από την τότε Πρώτη Κυρία της Κύπρου κ. Αντρούλα Βασιλείου.